Specyficznym gatunkiem gier, których treść i fabuła mogła być bardzo różna, to gry typu arcade dedykowane automatom. Szczyt ich popularności przypadł na przełom lat 80. i 90.
W Polsce automaty zaczęły się masowo pojawiać mniej więcej od 1992 roku, kiedy na nasz rynek zaczęły odważniej wkraczać gry z Zachodu. Uczniowie szkół byli zafascynowani grami na NES-a (u nas znanego jako Pegasus), ale szukali też nowych rozrywek. Gry arcade dawały im szansę posmakować tytułów, których oficjalnie nad Wisłą jeszcze nie było.
Towarzyszył temu specyficzny klimat spotkań w gronie rówieśników, zbierania drobnych na wymianę lub żetony oraz rywalizacji o to, kto lepiej sobie poradzi w tych elektronicznych zawodach. Same automaty były dla ich właścicieli szalenie dochodowe. Stawały zazwyczaj w wypożyczalniach kaset wideo, sklepach z zabawkami czy salonikach prasowych.
Co było wspólnym elementem gier arcade? Opierały się o specjalny firmware, czyli oprogramowanie obsługujące sterowanie za pomocą zestawu przycisków i joysticka wbudowanego w automat. Poza tym musiały one współpracować z mechanizmem monetowym – od wrzucenia monety zależało, czy można zagrać i ile razy. Zwykle jedno życie w grze kosztowało jedną monetę.
Maszyna przyjmowała bilon o określonym nominale lub specjalne żetony, które trzeba było kupić u obsługi. Automat, który trafiał do punktu był zwykle odpowiednio brandowany – oklejony grafikami promującymi daną grę. Z czasem pojawiły się modele, gdzie można było wybierać spośród kilku wgranych do systemu gier.
